مطالعة جامعه‌‌شناختی انگیزۀ زنان از گرایش به جراحی‌‌های زیبایی

هدف از انجام این پژوهش، بررسی جامعه‌‌شناسانة انگیزة زنان از گرایش به جراحی‌‌های زیبایی و سنخ‌‌شناسی انواع آن، ذهنیت کنشگران دربارة بدن و شیوه‌‌های معنادارکردن چنین موقعیتی به‌دست افراد، به‌منظور دخل و تصرف در بدن است. جامعة بررسی‌شده، زنانی‌اند که در سال‌‌های 1390 تا 1392 در تهران تجربة جراحی‌‌های زیبایی داشته‌اند و همچنین، زنانی را شامل می‌شود‌‌ که قصد انجام عمل زیبایی داشته‌‌اند. روش تحقیق این پژوهش، روش کیفی و ابزار استفاده‌شده جهت گردآوری داده‌‌ها، مصاحبة نیمه‌‌ساخت‌‌ یافته است. روش نمونه‌‌گیری، نظری هدفمند و از نوع گلوله‌‌برفی است. تعداد نمونة بررسی‌شده، 30 نفر از زنان 20-34 ساله‌اند که با مراجعه به کلینیک‌‌های جراحی‌‌های زیبایی، میان دوستان و آشنایان و فضای دانشگاهی، از آنان مصاحبه شده است. بر اساس نتایج این پژوهش، انگیزة زنان از انجام عمل‌‌های زیبایی، به دو دستة کلی انگیزه‌‌های شخصی (انگیزه‌‌های معطوف به خود) و انگیزه‌‌های فراشخصی (انگیزه‌‌های معطوف به فراخود) طبقه‌‌بندی می‌شود. انگیزه‌‌های شخصی در سطح تحلیلی خرد طبقه‌‌بندی می‌‌شود، انگیزه‌‌های فراشخصی بر حسب موقعیت و شرایطی که افراد در آن قرار می‌‌گیرند، به دو سطح تحلیلی میانی و کلان طبقه‌‌بندی می‌شود. در سطح میانی، خانواده و شرایط خانوادگی و در سطح کلان، شرایط اجتماعی به‌منزلة منشاء ایجاد انگیزه برای انجام جراحی زیبایی مؤثر واقع شده‌‌اند که بر حسب موقعیت متفاوت‌اند. بر اساس مدل تحلیلی مذکور، به تحلیل ذهنیت افراد از خود و شیوة تأثیرگذاری عوامل سطوح فرافردی کنشگران درخصوص جراحی زیبایی پرداخته‌‌شده است.